DirectoryOpus - część 7 z 10


Jarosław Horodecki

Wersja HTML -



Do omówienia zostały jeszcze tylko dwie opcje programu konfiguracyjnego DOpus. Są to opcje o dość ogólnym zastosowaniu, umożliwiające dokonanie wielu ustawień, wpływających na funkcjonowanie samego DOpusa.



Pierwsza z nich nazywa się SCREEN.
Po wejściu do tego menu pojawia się kolejna lista, zawierająca kolejne siedem gadżetów. Pierwszy z nich, nazwany ARROWS, umożliwia dokonanie ustawień, dotyczących wyglądu zastosowanych w DOpusie suwaków. Za pomocą umieszczonych na ekranie gadżetów ze strzałeczkami możliwe jest ustawienie długości i szerokości suwaków, a także ich rodzaju.

Kolejna opcja, COLORS, jest odpowiedzialna za ustawienia kolorów właściwie każdego fragmentu ekranu DOpusa. Na ekranie programu konfiguracyjnego jest wyświetlone coś w rodzaju pomniejszonego głównego ekranu samego DOpusa, z którego można wybierać poszczególne elementy oraz dobierać dla nich odpowiedni kolor. Rozwiązanie takie jest chyba najłatwiejsze do obsługi dla użytkownika, gdyż nie wymaga dość trudnego czasem identyfikowania suchych nazw z poszczególnymi częściami ekranu. Tutaj wystarczy wskazać dany fragment i przyporządkować mu wybrany kolor.

Opcja FONTS natomiast nie jest już tak doskonała jak COLORS. Tym razem przy ustawianiu krojów czcionki, jakie wykorzystywane będą przez poszczególne opcje DOpusa trzeba się, niestety, domyślać, do czego będzie wykorzystywana dana czcionka. Wszystko jest jednak na tyle jasne, że tutaj również nie powinno być większych kłopotów. Tabelka, zawierająca listę krojów czcionek, przedstawia kolejno nazwę tego kroju oraz jego możliwe rozmiary. W pierwszej kolumnie natomiast znajduje się wspomniana już informacja, w którym momencie wskazana czionka będzie wykorzystana. W zależności od zastosowania niekiedy akceptowane będą czcionki nieproporcjonalne, niekiedy nie. Czasem też wymagane będą jedynie kroje o ściśle określonych rozmiarach. Odrzucanie nieodpowiednich czcionek dokonywane jest oczywiście w pełni automatycznie.

Gadżet GENERAL z kolei powoduje pokazanie na ekranie kilku opcji, które odnoszą się do wyglądu samego ekranu DOpusa.
Pierwszy z przełączników służy do uaktywnienia małych przycisków, znajdujących się w prawym dolnym rogu ekranu DOpusa (bottom right tiny buttons).
Kolejna opcja (BUTTON BANK SLIDERS) włącza lub wyłącza suwak, pojawiający się w lewym dolnym rogu ekranu przy spisie dostępnych w systemie urządzeń. Jeżeli jest wyłączona, to kolejne urządzenia przegląda się za pomocą prawego przycisku myszy, włączenie suwaka nieco ułatwia szybki dostęp do poszczególnych urządzeń.
Trzecia z opcji (CUSTOM SCREEN WINDOW BORDERS) włącza DOpusa bądź jako okno na własnym ekranie, bądź też korzysta z samego ekranu, bez wykorzystywania jakiegokolwiek okienka.
Następna opcja (display status text in title bar) włącza lub wyłącza wyświetlanie poszczególnych raportów na górnej listwie DOpusa.
Kolejna opcja (DRAGGABLE REQUESTER) umożliwia skorzystanie z możliwości przesuwania niektórych wyświetlanych przez DOpusa requestetów. Po jej wyłączeniu nie jest to możliwe. Włączenie szóstej opcji (INDICATE BUTTON HAS RMB FUNCTION) spowoduje z kolei zaznaczanie na gadżetach DOpusa, czy mają one dodatkową funkcję, wywoływaną prawym przyciskiem myszy.
Włączenie ostatnich dwóch opcji, służących głównie użytkownikom systemu 2.0 oraz nowszych, spowoduje, iż w wyświetlaniu wszystkich menu oraz suwaków będą brane pod uwagę kanony ustalone w opracowaniu tych wersji systemu.

Następny gadżet, nazwany PALETTE, powoduje przejście do menu ustawienia palety. Za pomocą standardowych suwaków RGB możliwe jest dokładne ustawienie każdego z kolorów. W dolnej części ekranu znajduje się także lista kilku zdefiniowanych przez autorów ustawień. Warto je wypróbować, zanim zacznie się definiować własną paletę.

Przedostatni z umieszczonych w tym menu gadżetów, SCREEN MODE, odpowiedzialny jest oczywiście za rozdzielczość oraz liczbę kolorów ekranu, na jakim pracować będzie DOpus. Nie musi to być własny ekran DOpusa. Równie dobrze można skorzystać z ekranu Workbencha, lub też innego ekranu publicznego (public screen). Pola znajdujące się w tym menu nie wymagają chyba specjalnego omówienia, gdyż właściwie niemalże w stu procentach odpowiadają one rozwiązaniom, zastosowanym w standardowych preferencjach systemowych Workbencha 2.0 i nowszych.

Ostatnia już opcja została nazwana SLIDERS. W sumie ma ona tylko jedno zadanie. Za jej pomocą można ustalić, z której strony okna katalogowego będą umieszczone suwaki.

To już wszystko, co znajdziemy w menu SCREEN. Ostatnią pozycją w programie konfiguracyjnym jest gadżet SYSTEM. Znajdują się w nim opcje, umożliwiające dokonanie pewnych zmian w sposobie zachowania DOpusa w niektórych wypadkach. W pewnym stopniu możliwe jest również rozbudowanie możliwości DOpusa.

Opcje ukryte pod gadżetem AMIGADOS umożliwiają zdefiniowanie, w jaki sposób DOpus uruchamiać będzie programy z poziomu CLI. Pierwsza opcja (SHELL) służy do zdefiniowania komendy, która służyć będzie do otwierania okna dla programów uruchamianych z poziomu AmigaDOS. Standardowo wpisane jest tu NewCLI, ale w razie potrzebny można skorzystać na przykład z NewShell lub dowolnej innej konsoli.
Druga linijka to z kolei definicja parametrów okienka, otwieranego przy uruchomieniu programów. Parametry podawane są w sposób zgodny ze standardem przyjętym w AmigaDOS. Przedostatnia pozycja (STARTUP SCRIPT) umożliwia zdefiniowanie pliku skryptowego, który uruchomiony zostanie przed wywołaniem przez DOpusa każdego programu. I w końcu ostatnia z opcji (PRIORITY) służy oczywiście do zdefiniowania priorytetu w systemie, uruchomionego przez DOpus programu.

Druga z opcji, CLOCK, umożliwia dość dokładne zdefiniowanie sposobu podawania przez DOpus informacji o czasie, dacie oraz pamięci.
Pierwszy zestaw opcji, zatytułowany CLOCK/MEMORY BAR, odpowiada za informacje, jakie będą wyświetlane na dolnej linijce głównego ekranu DOpusa. Włączenie pierwszej z opcji (memory monitor) wyświetli ilość wolnej pamięci Chip, Fast oraz całkowitą ilość wolnej pamięci w systemie.
Drugi przełącznik (cpu monitor) to oczywiście włączenie wyświetlania zajętości procesora w procentach.
Trzecia opcja (date) powoduje wyświetlanie daty, a ostatnia (time) aktualnego czasu.
Następny zestaw opcji, w prawym górnym rogu ekranu, to ustawienie, w jaki sposób wyświetlane będą informacje o ilości wolnego miejsca na danym urządzeniu. Może to być liczba kilobajtów (kilobytes free) lub bajtów (bytes free). Poniżej znajdziemy opcję określającą sposób wyświetlania nazw rodzajów pamięci. Można wybrać skróty (C: oraz F:), lub też pełne nazwy (Chip: oraz Fast:).
Opcje w dolnej części ekranu odnoszą się natomiast do DOpusa w stanie "uśpienia" (when iconified). Możliwości są trzy: DOpus może wyświetlać na ekranie okienko, podając równocześnie wybrane przez użytkownika informacje, nie wyświetlać niczego lub umieścić na ekranie swoją ikonkę.
Opcje z prawej strony ekranu działają analogicznie z umieszczonymi powyżej.

Trzecia z opcji, DIRECTORIES, umożliwia dokonanie ustawień, dotyczących wykonywania różnych operacji związanych z katalogami. Przede wszystkim można więc ustalić liczbę buforów każdego z dwóch okienek katalogowych. Standardowo ustawienie to wynosi 10, co oczywiście powoduje, że DOpus pamięta dziesięć ostatnio wczytanych do danego okienka katalogów. Dalsze opcje w tym menu to zwykłe przełączniki. Kolejno umożliwiają one włączenie lub wyłączenie: wczytywania każdego nowego katalogu do pustych buforów, odświeżania zawartości katalogu zapisanego we włączonym buforze (o ile jego zawartość została w międzyczasie zmieniona), sprawdzania, czy wczytywany po użyciu komendy PARENT lub ROOT katalog nie znajduje się już w buforze, przeszukiwania bufora w celu znalezienia zawartości wybranego katalogu, automatycznego wczytywania katalogu po ewentualnej zmianie dysku, jeżeli w jednym z okien katalogowych wczytany jest katalog z tego napędu, automatycznego wczytywania katalogu po każdej zmianie dysku (nawet gdy w żadnym oknie nie ma katalogu z tego napędu) oraz wpisywania nazw nośnika w danym urządzenia zamiast nazwy urządzenia przy wczytywaniu katalogu. Oprócz tych przełączników w prawym dolnym rogu ekranu mamy jeszcze możliwość ustawienia sposobu pokazywania ilości wolnego miejsca na dysku, widocznej nad oknem katalogowym obok jego nazwy.

Kolejna opcja, HOTKEY, to po prostu definicja kombinacji klawiszy, która spowoduje przebudzenie "uśpionego" DOpusa. Wystarczy wybrać gadżet SAMPLE oraz nacisnąć wybraną kombinację klawiszy. Zostanie ona zapamiętana. Jako dodatkową opcję wprowadzono także możliwość skorzystania ze środkowego klawisza myszy, o ile oczywiście mamy trzyklawiszową myszkę.

Następny z gadżetów, ICONS, służy do wybrania wizerunków ikon, jakie bedą tworzone dla danych plików po użyciu komendy ADDICON. Zawarte są tutaj także trzy systemowe ikonki, dla katalogu, programu oraz danych. Zdefiniować osobną ikonkę można oczywiście jedynie dla przygotowanych we wcześniejszych sekcjach programu konfiguracyjnego typów plików. Dla ikonki symbolizującej dane, można jeszcze ustalić standardowy program, jaki będzie wpisany w polu DEFAULT TOOL tejże ikonki.

Opcja MODULES z kolei umożliwia ustawienie, które z zewnętrznych programów współpracujących z DOpusem mają zostać przy jego uruchomieniu automatycznie wczytywane do pamięci. Wskazanie wszystkich z tych programów nie ma raczej sensu, ze względu na zupełnie niepotrzebne zajmowanie pamięci. Z twardego dysku programiki te wczytują się w niemalże niezauważalnym czasie. Drugie okienko natomiast to wybór języka, w jakim DOpus ma pracować. Standardowym i wbudowanym na stałe językiem jest oczywiście angielski, choć istnieją dla DOpusa różne inne wersje językowe. Polskiej jeszcze nie spotkałem.

Kolejna opcja w menu SYSTEM, nazwana SHOW PATTERN, pozwala zdefiniować wzorce plików, jakie mają być pokazywane lub też ukrywane w wyświetlanych przez DOpus katalogach.
Włączenie pierwszej z opcji (HIDE FILES WITH HIDDEN BIT SET) spowoduje, że nie będą wyświetlane w katalogu pliki z ustawionym bitem "ukrycia" (hidden bit).
Opcja SHOW umożliwia zdefiniowanie wzorca, według którego pliki będą pokazywane,
natomiast HIDE to wzorzec plików, które nie mają być wyświetlane.

Przedostatnia z opcji, STARTUP, to definiowanie pewnych czynności, jakie DOpus będzie wykonywał automatycznie po uruchomieniu. Pierwsza opcja tego menu daje możliwość zdefiniownia katalogów, jakie do lewego oraz prawego okienka będą automatycznie wczytane już przy uruchamianiu się programu. Zdefiniować można oczywiście pełną ścieżkę do dowolnego katalogu, znajdującego sĄę na dowolnym urządzeniu. Kolejne trzy linijki pozwalają na zdefiniowanie programów w ARexxie, które będą uruchamiane w różnych sytuacjach: uruchamiania DOpusa, przywoływania go po uśpieniu oraz wychodzenia z programu konfiguracyjnego.

I w ten sposób doszliśmy do ostatniej już opcji programu konfiguracji DOpusa. Nazwana jest VIEW & PLAY i służy do zdefiniowania parametrów procedur wyświetlających obrazki i animacje oraz odtwarzających muzykę. Dla programu wyświetlającego grafikę można ustalić, czy pomiędzy kolejno wyświetlanymi obrazkami będzie wyświetlany ekran DOpusa, czy też czarny ekran. Można też ustalić czas pokazywania obrazka na ekranie (gdy DOpus czeka na naciśnięcie klawisza myszy) oraz czas jego płynnego wygaszania. Dla odgrywania sampli można włączyć filtr Amigi lub też włączyć ich zapętlanie. Ostatni rodzaj ustawień dotyczy programu wyświetlającego teksty. Można tu ustawić wielkość suwaków, służących do przesuwania tekstu oraz liczbę spacji przyporządkowaną kodowi TAB.

W ten sposób doszliśmy do końca tej może niezbyt twórczej pracy nad poznawaniem wszystkich opcji konfiguracyjnych DOpusa. W następnym odcinku z pewnością wykorzystamy poznaną dotychczas więdzę. A teraz proponuję poeksperymentować samemu z poznanymi w tym i poprzednich odcinkach możliwościami DOpusa, który z pewnością jest jednym z najlepszych programów tego rodzaju, napisanych dla Amigi.